Όσοι αγαπιούνται και νεκροί ποτέ τους δεν πεθαίνουν (Γιάννης Ρίτσος – Επιτάφιος)
Στη μνήμη της
Ονειρεύτηκα πως ήμουν σε ένα ξωκλήσι. Θαμπό ξημέρωμα, έμπαινε το πρώτο φως της μέρας απ’ τα μικρά/θολωτά παράθυρα. Δεν ήμουν μόνη. Αισθάνθηκα την αύρα σου, μύρισα την ευωδιά σου, ανακατεμένη με τη μυρωδιά του κεριού.