Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Παιδιατρική υπάρχει η κριτική που εγραψε για το βιβλίο μου: «Η ζωή είναι μαγική: Δεκαεπτά βήματα για ν’ανακαλύψεις τη δική σου μαγεία» ο αγαπητός συνάδελφος, καθηγητής, συνάδελφος, παιδοκαρδιολόγος, συγγραφέας και κριτικός κ. Στελιος Αντωνιάδης.
ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΧΩ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ-ΜΕΛΟΥΣ ΜΑΣ ΒΑΣΩΣ ΣΙΔΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΗ
Δεκαεπτά βήματα για ανακαλύψεις τη δική σου μαγεία Της ΒΑΣΩΣ ΣΙΔΗ
Όταν είμαστε νέοι ασχολιόμαστε με τις σπουδές μας, τα πτυχία μας, τα μεταπτυχιακά, τα φλερτ τις διασκεδάσεις, τα πάρτι, τις εκδρομές μας. Στη συνέχεια το βάρος πέφτει στην επαγγελματική μας αποκατάσταση, την κοινωνική μας αποκατάσταση, τη δουλειά που θα κάνουμε το σωστό ταίρι που θα διαλέξουμε. Σιγά σιγά έρχονται τα ωραία χρόνια της μεγάλης, μέτριας ή και της έστω και μικρής επιτυχίας. Τα παιδιά μας που μεγαλώνουνε, το σπίτι που αγοράζουμε, πιθανώς το κάποιο εξοχικό, μερικά ταξίδια, κάποιες όμορφες βραδιές με αγαπημένους φίλους και τα χρόνια περνούν χωρίς να δίνουμε σημασία στον χρόνο που ακόμα είναι ή μοιάζει να είναι άφθονος. Κάποια στιγμή όμως αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι παύει να είναι άφθονος και όχι μόνο αυτό αλλά και ότι δεν μας αφήνουν πια να τρώμε ό,τι τρώγαμε, να πίνουμε όσο πίναμε, να κάνουμε πολλά από αυτά που κάναμε και απολαμβάναμε. Οι δυνάμεις μας δεν μας επιτρέπουν πολύ κοπιαστικές δουλειές όπως και κουραστικά ταξίδια. Είναι η αρχή μιας πολύ δύσκολης και στενόχωρης πορείας προς το τέλος. Είναι το πρελούδιο της εποχής των απολογισμών, τι κάναμε, τι κατορθώσαμε στα χρόνια που τόσο γρήγορα πέρασαν, τα σωστά και τα λάθη μας, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας. Και κάπου εκεί δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα όταν οι υπαρξιακές ανησυχίες, οι φόβοι και οι αγωνίες φτάνουν σε αφόρητο σημείο. Στη φάση αυτή μπαίνει για κάποιους η βοήθεια που μπορεί να προσφέρει η φιλοσοφία και το βιβλίο της αγαπητής μου συναδέλφου κυρίας Σίδη. Βιβλίο τροφή για σκέψη, τροφή για στοχασμό. Ένα μικρό βιβλίο με μεγάλο και σπουδαίο περιεχόμενο. Καταστάλαγμα εμπειριών ζωής, αποφάσεις ωριμότητας. Υποφώσκει το αίσθημα της προσκαιρότητας, η θλίψη της παρεπιδημίας, το πάρτι που τελειώνει η λύπη που προκαλούν οι φίλοι που χάθηκαν. Στα κείμενα και στις σκέψεις της συγγραφέως υπάρχει η θέληση εξωραϊσμού της αναγκαστικής μοναξιάς, της μοναχικότητας. Γίνεται προσπάθεια αντίδρασης με τη βοήθεια της φιλοσοφίας και περισσότερο από όλα της προστασίας και της αγάπης του εαυτού. Βοηθά η ενδοσκόπηση, ο αυτοσεβασμός, η αυτοεκτίμηση, η αυτοπεποίθηση στα χρόνια που γίνεται ένας λεπτομερής απολογισμός ζωής με τις μάχες που δώσαμε, τις νίκες και τις ήττες μας, τα θετικά και τα αρνητικά τα ναι και τα όχι μας. Και τέλος τα συμπεράσματα, οι αποφάσεις και η συμφιλίωση. Ένα πραγματικά πολύτιμο βιβλίο που διάβασα με πολύ προσοχή αλλά και ευχαρίστηση. Εκτός από τις ιδέες και τις απόψεις της γράφουσας υπάρχει αφθονία γνωμικών από αυτά που είπαν καταξιωμένοι φιλόσοφοι, ποιητές, διανοούμενοι. Υπάρχει ακόμα ο θαυμάσιος και απολαυστικός τρόπος γραφής της συναδέλφου κυρίας Σίδη με πολύ όμορφες λέξεις και φράσεις. Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όλοι αυτοί που βρίσκονται στην ηλικία των στοχασμών, των προβληματισμών και των αναζητήσεων.
Στέλιος Αντωνιάδης
